Sztolnia św. Antoniego z Padwy

Prace nad sztolnią św. Antoniego z Padwy prowadzono w latach 1753 i 1754. Współczesne raporty stwierdzają, że „znaleźli oni stare wyrobisko o głębokości 22 láter (około 40 metrów), a ponieważ od razu nie zauważono żadnej obiecującej żyły, porzucili prace”. Sztolnia była niedostępna przez ponad 250 lat.

Jest to jeden z kilkudziesięciu wyrobisk górniczych w tej części strefy żyłowej Kocour, na wzgórzu Hrádecká. Przełom XVII i XVIII wieku oznaczał pierwsze poważne ożywienie wydobycia złota od czasów Kłopotów Husyckich po trzech wiekach upadku. Zainteresowanie górników koncentrowało się głównie na strefie Kocoura, gdzie otwierano stare i zakładano nowe kopalnie. Górnicy księcia Josefa Wilhelma Fürstenberga pracowali w okolicach Starej Sztolni Kurońskiej w połowie XVIII wieku.

Zabezpieczenie opuszczonej kopalni zostało przeprowadzone w latach 2005-2007 przez przedsiębiorstwo państwowe Diamo. Od 2007 roku prawa i obowiązki związane z kopalnią zostały przekazane muzeum.

Pierwsi zwiedzający zostali przyjęci w 2008 roku. Zabezpieczenie sztolni zostało wykonane z wyczuciem w odniesieniu do jej dostępności dla publiczności, za pomocą drewna, które zostało umieszczone w oryginalnych wyciętych stopach skalnych. Trasa dla zwiedzających jest wyjątkowa nie tylko w Jílové, ale także wśród innych dostępnych wyrobisk górniczych w naszym kraju. Przebiega na dwóch poziomach, a połączenie między nimi zapewnia system siedmiu drabin i poddaszy w oryginalnym wąskim kominie. Dodatkowo korytarz nie jest oświetlony, każdy zwiedzający pokonuje trasę z prawdziwą górniczą lampą. Wielkość wyrobisk jest największa z trzech dostępnych sztolni, na ścianach widoczne są ślady ręcznego wiercenia, a metoda wydobycia dokumentuje technologię stosowaną w XVIII wieku.